เกาหลีใต้ทำให้ตัวเองเป็นผู้นำด้านนวัตกรรมระดับโลกได้อย่างไร
การปฏิรูปเชิงระบบที่ได้รับการสนับสนุนจากการลงทุนที่แข็งแกร่งได้นำมาซึ่งผลลัพธ์ที่รวดเร็วและยาวนาน ตำแหน่งของเกาหลีใต้ในฐานะหนึ่งในประเทศที่มีนวัตกรรมมากที่สุดในโลกถือเป็นความสำเร็จที่น่าทึ่ง
นวัตกรรมระดับโลก เมื่อพิจารณาว่าในช่วงครึ่งแรกของศตวรรษที่ 20 เกาหลีใต้เคยเป็นอาณานิคมของญี่ปุ่นที่มีฐานเกษตรกรรม
จากนั้นจึงกลายเป็นสมรภูมิรบ เป็นรองเพียงเยอรมนีในดัชนีนวัตกรรมประจำปี 2563 ของบลูมเบิร์ก โดยครองตำแหน่งสูงสุดในรายชื่อ 60 ประเทศในช่วง 5 ปีที่ผ่านมา ในดัชนีนวัตกรรมโลกประจำปี 2019 ที่แยกออกมาเผยแพร่โดย Cornell University, INSEAD และองค์การทรัพย์สินทางปัญญาโลก เกาหลีใต้อยู่ที่อันดับ 11 และเยอรมนีอยู่ในอันดับที่ 9 จากทั้งหมด 129 ประเทศ
ดัชนีทั้งสองเน้นประสิทธิภาพที่โดดเด่นของเกาหลีใต้ในด้านการวิจัยและการพัฒนา (R&D) อย่างเข้มข้น ตัวบ่งชี้ขึ้นอยู่กับการลงทุนด้าน R&D ของรัฐบาลและอุตสาหกรรม และจำนวนนักวิจัยที่ทำงานในและระหว่างทั้งสองภาคส่วน ตัวอย่างเช่น เกาหลีใต้มีส่วนแบ่งมากที่สุดของนักวิจัยที่ย้ายจากภาคอุตสาหกรรมไปสู่สถาบันการศึกษาในปี 2560 ถึง 2562 ในบรรดา 71 ประเทศ ข้อมูลจากบริษัทจัดหางานทางวิชาการ League of Scholars แสดง
ความสำเร็จจากบนลงล่าง ความเข้มข้นในการวิจัยและพัฒนาสูงที่ช่วยให้เกาหลีใต้กลายเป็นผู้นำระดับโลกในด้านเทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสารได้เกิดขึ้น
จากระบบนวัตกรรมแบบ ‘จากบนลงล่าง‘ ในอดีตที่ส่งเสริม “ความร่วมมืออย่างใกล้ชิดระหว่างรัฐบาล อุตสาหกรรม และชุมชนวิชาการในกระบวนการสร้างชาติ” Tim Mazzarol จากมหาวิทยาลัยเวสเทิร์นออสเตรเลียในเมืองเพิร์ท ซึ่งเชี่ยวชาญด้านนวัตกรรมและการเป็นผู้ประกอบการกล่าว
ประธานาธิบดีปาร์ค ชุง-ฮี ขับเคลื่อนการพัฒนาเศรษฐกิจของเกาหลีใต้ระหว่างปี 2504 เมื่อเขาขึ้นสู่อำนาจด้วยการก่อรัฐประหารจนถึงปี 2522 เมื่อเขาถูกลอบสังหาร Park เปลี่ยนเศรษฐกิจจากการพึ่งพาการนำเข้าเทคโนโลยีและการก่อสร้างสิ่งอำนวยความสะดวกทางอุตสาหกรรมโดยบริษัทต่างชาติในช่วงหลังสงครามมามุ่งเน้นที่อุตสาหกรรมที่ใช้แรงงานเข้มข้นในท้องถิ่น เช่น เสื้อผ้าและสิ่งทอ
สิ่งสำคัญอย่างยิ่งคือการสนับสนุนด้านการวิจัยและพัฒนาอย่างเข้มแข็งเป็นหัวใจสำคัญของแผนพัฒนาเศรษฐกิจห้าปีฉบับแรกของเขาในปี 2505 และแสดงให้เห็นอย่างชัดเจนในการก่อตั้งสถาบันวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีแห่งเกาหลี (KIST) ในปี 2509 และกระทรวงวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีในปีถัดมา
เครื่องมือเหล่านี้สนับสนุนการเกิดขึ้นของกลุ่มอุตสาหกรรมขนาดใหญ่ที่เรียกว่า chaebols ซึ่งเป็นเจ้าของและควบคุมโดยบุคคลหรือครอบครัวชาวเกาหลีใต้ รัฐบาลกดดันให้มหาเศรษฐีลงทุนด้าน R&D อย่างมาก ในขณะเดียวกันก็ปกป้องพวกเขาจากการแข่งขัน ด้วยความเข้มข้นของ R&D ที่เพิ่มขึ้นซึ่งมุ่งเน้นไปที่ความรู้เชิงประยุกต์ ผู้บริหารระดับสูง เช่น LG, Lotte และ Samsung ถูกขับเคลื่อนไปสู่อุตสาหกรรมหนักใหม่ๆ รวมถึงปิโตรเคมี การผลิตรถยนต์และการต่อเรือ รวมถึงอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์สำหรับผู้บริโภค
สนับสนุนเรื่องราวโดย ufabet เว็บ พนันออนไลน์ เดิมพัน ตรง บริษัท แม่
